– Z aktorami, z którymi gram, szybko znajduje wspólny jezyk – stwierdza.
To glównie indyjskie doswiadczenia pozwolily jej trafic do bollywoodzkich filmów. Nie bez znaczenia bylo takze to, ze wczesniej udalo jej sie zaistniec w Londynie m.in. jako malarka i projektantka sredniowiecznych strojów. Do bollywoodzkich filmów agencje artystyczne wybieraja bowiem ludzi, dla których wejscie do artystycznego swiata i wczucie sie w niecodzienny klimat nie jest niczym nowym. A zrozumiec bollywoodzkie filmy, które sa jak egzotyczna mieszanka przypraw, wcale nie jest latwo.


Na przyklad milosc od pierwszego wejrzenia, gniew rodziców, powroty po latach, dramatyczne zwroty akcji, czy szczesliwe zbiegi okolicznosci.
Ta stylistyka nie przeszkadza pani Dorocie. Wrecz przeciwnie. W takich produkcjach czuje sie wyjatkowo dobrze. Tym bardziej, ze kazdy film z jej udzialem ma okazje zobaczyc okolo 2-miliardowa publicznosc.
– To bardzo piekne filmy. Sa kolorowe i pelne zycia. Poza tym takiej publicznosci nie ma nawet zadna z hollywoodzkich produkcji – podkresla – Urzeka mnie w nich równiez muzyka i taniec – dodaje.

I rzeczywiscie. Taniec i spiew odgrywaja w filmach indyjskich szczególna role. Piosenki z filmów – jest ich zazwyczaj piec lub szesc, a kazda trwa po okolo piec minut – nadawane sa w Indiach na okraglo najczesciej juz na miesiace przed premiera. Czesto od ich sukcesu zalezy potem powodzenie samego filmu. Co ciekawe, gwiazdy tych filmów tancza, ale nie spiewaja. Glosu w piosenkach uzyczaja im slynni piosenkarze.
Ale Dorota Lopatynska de Slepowron gra w bollywoodzkich filmach nie tylko dlatego, ze sama jest ich milosniczka. Nie robi tego takze tylko dla slawy. Jej udzial w nich to takze swoistego rodzaju prezent dla jej meza. Tony, który pochodzi z Indii traktuje bowiem zajecie swojej zony jako duze wyróznienie.
– Ludzie w Indiach traktuja aktorów naprawde jak bogów a Dorotka moze z nimi nie tylko zagrac, ale takze z nimi porozmawiac – mówi. – Jestem z niej dumny, bo udalo jej sie dostac do tych filmów tylko wlasna, ciezka praca, a na dodatek bez zadnej szkoly filmowej – dodaje.


Poniewaz propozycje – nie tylko te z Bollywood – caly czas splywaja, a producenci zachecaja ja do zrobienia tego kroku, coraz czesciej zastanawia sie nad powrotem do „szkolnej lawki”. Fakt, ze nie jest zawodowa aktorka ani agencji dla której pracuje, ani producentom filmowym wcale nie przeszkadza. Dla nich liczy sie przede wszystkim jej gotowosc do pracy i to, ze nawet w przy setnej powtórce jednego ujecia wcale nie narzeka. Wrecz przeciwnie; swoim optymizmem zaraza reszte aktorów i statystów, którzy praca na bollywoodzkim planie filmowym, gdzie dla mniej znaczacych aktorów czesto nie ma nawet przyczepy do przebrania sie, sa czesto bardzo zmeczeni.
– Dzielnie znosi wszystkie niedogodnosci i jest naprawde dobra w tym, co robi –chwali ja Zoe Jamieson – Smith, dyrektorka XZX Entertainment. – Dlatego tak chetnie zapraszamy ja do filmów.
Choc na razie pani Dorota nie gra glównych ról swoja prace i tak uwaza za sukces. Epizody czesto otwieraja droge do dalszej kariery i kolejnych filmów. Sa takze okazja do zawarcia bardzo interesujacych znajomosci i zdobycia dalszych kontaktów.

Dzieki swoim doswiadczeniom filmowym pani Dorota trafila juz do kilku programów telewizyjnych, m.in. „40 seconds of fame” w BBC4 czy „How to look good naked” w Channel 4.
– Wbrew nazwie program nie mial jednak nic wspólnego z nagoscia – zastrzega. – To program o tym, jak pokochac swoje cialo niezaleznie od tego jaki nosi sie rozmiar. Ma leczyc kompleksy bohaterek programu, które moga porównac sie do innych kobiet, których ksztalty takze nie sa idealne, a mimo wszystko akceptuja siebie takimi jakie sa – opowiada Dorota Lopatynska de Slepowron.